İngiltere, artan hapishane nüfusu ve cezaevlerindeki yoğunlukla mücadele ederken, çözüm önerileri arasında sıra dışı bir yaklaşım yer alıyor: COVID-19 karantinası. Son dönemde, ülkedeki cezaevlerinde kapasite aşımı, sağlıklı koşullarda barınma zorlukları ve bulaşıcı hastalık riskleri gibi sorunlar gündeme gelirken, yetkililer bu problemleri çözmek için pandeminin başlangıcında uygulanan karantina yöntemlerini bir çözüm olarak değerlendiriyor.
İngiltere’deki cezaevlerinde, hükümetin son yıllarda hapishane kapasitesini artırmaya yönelik çeşitli adımlar atmasına rağmen, mahkum sayısının artışı ve cezaevlerinin eski yapıları, hala ciddi bir soruna yol açıyor. Özellikle COVID-19 pandemisinin başlangıcında cezaevlerinde alınan karantina tedbirleri, mahkumların daha izole bir şekilde tutulmalarına olanak sağlamıştı. Bu süreçte, mahkumlar arasında hastalık bulaşma risklerinin azaldığı ve cezaevlerinin daha düzenli hale geldiği gözlemlenmişti.
Bu gözlemler doğrultusunda, bazı uzmanlar ve politika yapıcılar, İngiltere’deki hapishane krizine çözüm olarak COVID-19 karantinasına benzer uygulamaların devreye sokulmasını öneriyor. Bu öneriye göre, cezaevlerinde mahkumlar, gruplar halinde izole edilerek, kalabalık ve bulaşıcı hastalık riski taşıyan ortamlardan uzak tutulacak. Ayrıca, cezaevlerinde mahkumların sosyal mesafe kurallarına uyması ve hijyen şartlarının daha sıkı denetlenmesi sağlanacak. Böylece, hem sağlıklı bir yaşam alanı yaratılması hem de cezaevlerindeki kalabalık sorununun hafifletilmesi amaçlanacak.
Bununla birlikte, önerinin bazı eleştirmenler tarafından tartışıldığı da bir gerçek. Karantina uygulamasının, mahkumların rehabilitasyon sürecine ve topluma kazandırılmalarına zarar verebileceği, dolayısıyla cezaevlerinde daha uzun süre kalmalarına yol açabileceği belirtiliyor. Ayrıca, sosyal izolasyonun, mahkumların psikolojik sağlıkları üzerinde olumsuz etkiler yaratabileceği konusunda endişeler dile getiriliyor.
Sonuç olarak, COVID-19 karantinası gibi önlemler, İngiltere’deki hapishane krizine çözüm olarak sunulsa da, bu tedbirlerin uygulanabilirliği ve uzun vadeli etkileri konusunda daha fazla tartışma yapılması gerektiği açık. Bu süreçte, hem mahkumların hakları hem de toplum sağlığı arasında denge kurmak, politika yapıcılar için önemli bir zorluk olarak öne çıkıyor.
